Rok Jubileuszu

rofesor Zenon Kublik urodził się 7 stycznia 1922 roku w Warszawie w rodzinie robotniczej i po skończeniu szkoły pracował przez lata jako praktykant ślusarski, potem robotnik w Państwowych Zakładach Inżynieryjnych „Polski Fiat” , a w czasie wojny jako robotnik kolejowy. W czasie okupacji był członkiem ZWZ, a potem AK. Brał udział w walkach powstańczych na terenie Pragi, Puszczy Kampinoskiej, został ranny w bitwie pod Jaktorowem w 1944 r. W czasie okupacji przerobił kurs szkoły średniej i eksternistycznie uzyskał małą maturę, a w 1945 r. świadectwo dojrzałości. W latach 45-52 studiował chemię na UW uzyskując w 1952 r. stopień magistra. Od 1950 roku był zatrudniony w Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat obronił w 1960, habilitację w 1968, profesorem nadzwyczajnym został w 1978, a zwyczajnym w 1988 r. Od 1969 r. był kierownikiem Pracowni Polarografii, w latach 68-75 prodziekanem Wydziału Chemii, a w latach 78-81 - dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Chemii. Potem kierował Zakładem Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Wydziału Chemii UW. Do najpoważniejszych osiągnięć profesora należy skonstruowanie w czasie pracy pod kierunkiem profesora Wiktora Kemuli wiszącej elektrody rtęciowej stosowanej do dziś, a obecnie przeżywającej szczególny renesans zainteresowania w związku z zastosowaniem do badań transportu elektronowego przez złącza molekularne.

Jego prace z dziedziny teorii i metodyki elektroanalizy, nowych typów elektrod, właściwości amalgamatów oraz elektrochemicznych metod oznaczania związków ważnych biologicznie i medycznie zyskały wiele cytowań i rozgłos w świecie elektroanalizy. Odzwierciedlały go miedzy innymi propozycje koordynowania dużych projektów badawczych, redagowania czasopism międzynarodowych i rozliczne oferty stypendialne dla doktorów wywodzących się z zespołu profesora. Wielu wychowanków profesora to obecnie profesorowie uczelni zagranicznych i polskich, że wymienię Annę Brajter-Toth (University w Gainesville Floryda), Renatę Bilewicz (UW), Małgorzatę Ciszkowską (Brooklyn College), Marcina Majdę (University of California w Berkeley) Piotra Ostapczuka (Research Center w Julich, Niemcy) Kazimierza Wikieła (Technic, Incorporation, USA) Zbigniewa Stojka (UW).

Profesor Kublik był zawsze człowiekiem o zdecydowanych poglądach politycznych doceniającym możliwości, jakie dla takich jak On stworzyła Polska powojenna. Od 1949 roku był członkiem ZMP, a od 1950 członkiem PZPR sprawując szereg funkcji partyjnych na Uniwersytecie Warszawskim. Był zawsze bardzo silnie zaangażowany w życie uczelni i za działalność naukową i dydaktyczno - organizacyjną wielokrotnie otrzymywał nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Rektora UW, Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz inne medale.

Był wytrawnym organizatorem i wymagającym nauczycielem. Wymagał bardzo dużo od siebie i dużo od swoich współpracowników i wychowanków. Uczył swoich pracowników rzetelności w badaniach i domagał się pełnego oddania pracy naukowej. Miał zawsze odwagę cywilną i mówił swoją opinię otwarcie i bezpośrednio, nawet jeśli prawdy te bywały gorzkie. Był współtwórcą silnej i znanej w świecie szkoły elektrochemii Uniwersytetu Warszawskiego - jego wychowankowie w Polsce i na świecie z powodzeniem kontynuują rozpoczętą przez niego pracę.

Zmarł 11 września 2005 roku w Warszawie.