dniu dzisiejszym, tj. 12.XI.1974 mimo ładnej pogody, zupełnie niezłych programów w radiu i telewizji oraz kilku niezłych filmów w kinach grupa IV ogólna II roku Wydziału Chemii UW wykazując wzorową, godną wyróżnienia i naśladowania postawę społeczną stawiła się w komplecie na ćwiczeniach z chemii kwantowej. Nieszczęśliwy przypadek zrządził, ze nasz przywódca ideowy i polityczny musiał nas opuścić, atoli pozostali starali się zapełnić seminarium ciekawymi pytaniami (skierowanymi do sąsiada, a czasem nawet do prowadzącego ćwiczenia).
W czasie ćwiczeń wyróżnili się: Krzysztof Chyliński, Anna Werle, Stasia Sokołowska, Grażynka Nowicka, Halinka Walczuk, Iwonka Miazek, Izunia Krupowies, Majusia Oleńczuk, Joasia Cieciorowska, Grześ Piotrowski, Andrzejek Mickiewicz i ja - tj. Ryszard Grosset.
Wszystkim w/w osobom należy się podziękowanie, które za pośrednictwem pana Bogumiła Jeziorskiego pragnąłbym złożyć na ich ręce.

A stało się to dnia 3.XII.1974. Dzień był pochmurny i smutny, ludzie ziewali z nudów po wykładach. Tak było do godz. 13:30, gdy wtem! W zamglonych oczach grupy IV og. zapaliły się błyski inteligencji. Zgodną ławą, popychając się przy wejściu na salę wkroczyli na ćwiczenie z chemii kwantowej. Zasiedli w ławkach i z miejsca posypał się grad pytań niewątpliwie świadczących o dogłębnej znajomości tematu. W oczach prowadzącego ćwiczenia pana Jeziorskiego zalśniły łzy szczęścia. Jak przez mgłę popatrzył na salę. Byli wszyscy. Pięć postulatów mechaniki kwantowej
w pięciu księgach wierszem misternie opisane,
a morałem opatrzone.

W owym pierwszym postulacie Funkcyję falową macie Co się dziwnie zachowuje I zbiór cząstek opisuje Funkcja - opis stanu tego Nie ma sensu fizycznego Lecz gdy kwadrat Się podniesie Prawdopodobieństwem zwie się. W drugim postulacie liczne Stoją zmienne dynamiczne A mają ci te potwory Przeróżne operatory, Które są do wyrażenia Przez pędy i położenia. Czas pozostał sam, lecz za to Ma swój własny operator, Który (daję na to słowo) Działa tylko mnożeniowo. A gdy się zmieni funkcja falowa To nagle w gardle grzęzną ci słowa Niby    i E , A już człowiek cały drży I dzień cały strach go zżera Przed równaniem Schrődingera Nowy problem męczy nas Jak tu wyrugować czas Lecz krzykniemy zgodnym chórem Mamy tu literaturę Więc się z czasem rozprawimy I w epxponens go wrzucimy Później szybko go skracamy

I już problem "z głowy" mamy A    n = an n już równanie mamy nowe Co to smutne „a” przedstawia Zachodzimy długo w głowę Lecz gdy układ nasz zbadamy „a” dokładnie otrzymamy Operator jeden - jasne Ma te swoje funkcje własne Ale cóż się wtedy staje Gdy się drugi doń przyznaje? Cóż, odstąpmy! Nie da rady! Od Heisenberga zasady FINALE !! (POSTULAT V) Jakaś obca funkcja bieży Co do naszych nie należy Tutaj trzeba ruszyć głową Skombinujmy ją liniowo Potem funkcję pomnożymy Jeszcze chwilę pomyślimy Elegancko scałkujemy Poczem wynik napiszemy Gdy go trochę pobadamy Prawdopodobieństwo znamy Parę minut i już wiem Czy otrzymam stan an MORAŁ Oto już koniec Smutnej balladki Morał jest jeden Uczcie się dziatki.