UNIWERSYTET
WARSZAWSKI
WYDZIAŁ
CHEMII - ZAKŁAD DYDAKTYCZNY TECHNOLOGII
CHEMICZNEJ
Ćw. 12.
INSTRUKCJA
Zastosowanie przeparnika
do rozdzielania mieszanin wodno - organicznych
Instrukcję opracowali mgr Adam Chajewski i dr Bazyli Semeniuk
CEL ĆWICZENIA:
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z procesem usuwania i odzysku lotnych substancji organicznych z wodnych produktów odpadowych (i innych płynów poprodukcyjnych) przez odpędzanie w strumieniu pary wodnej.
CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA
Aparatura wykorzystywana w ćwiczeniu jest laboratoryjnym modelem instalacji przemysłowej, której ogólny schemat został pokazany na Rys 1. Surowcem w tym ćwiczeniu jest pozostałość (rafinat) po ekstrakcji cykloheksanonem kwasu cytrynowego z jego przemysłowych ługów pokrystalizacyjnych. W opracowaniu wyników ćwiczenia surowiec traktuje się (w uproszczeniu) jako trójskładnikową mieszaninę: woda + cykloheksanon + kwas cytrynowy (składnik nielotny). W przypadku tego właśnie surowca, przez przeparowanie odzyskuje się do ponownego użycia (recyklingu) odpędzony cykloheksanon oraz wodny roztwór kwasu cytrynowego, też do dalszego wykorzystania
Rys.1
Na wykonanie ćwiczenia składają się:
1. uruchomienie aparatury i prowadzenie przeparowania przy kilku szybkościach dozowania surówki w celu dobrania takiej szybkości dozowania by produkt nie zawierał cykloheksanonu;
2. kontrolne przeparowanie produktu otrzymanego przy optymalnej szybkości dozowania surówki - w destylacie występuje wyłącznie faza wodna;
3. przeprowadzenie przeparowania, przy powyżej wybranej szybkości dozowania surówki, osiągnięcie stanu stacjonarnego w ruchu ciągłym, pomiar parametrów operacji w stanie stacjonarnym, zestawienie bilansu materiałowego i energetycznego oraz na ich podstawie - ocena wydajności procesu.
APARATURA
Schemat laboratoryjnego zestawu aparatury
jest podany na Rys. 2.
(Dla powiększenia kliknij
na obrazku)
Rys. 2
Surowiec jest podawany ze zbiornika (1)
pompą perystaltyczną (2) przez podgrzewacz surowca (3) na szczyt kolumny
przeparnikowej (4). Kolumna jest wypełniona pierścieniami Rashiga i na
całej długości jest otoczona płaszczem grzejnym. Przez połączone szeregowo
płaszcz kolumny i podgrzewacz surowca cyrkuluje gorąca woda z ultratermostatu
(5). Przeparowany roztwór odpływa z dołu kolumny przez chłodnicę produktu
(6) do zbiornika (7).
Para wodna jest wytwarzana w kociołku (8)
i wprowadzana na spód kolumny pod warstwę wypełnienia. Kociołek jest zasilany
wodą ze zbiornika (9). Opary odpływające z głowicy kolumny skraplają się
i chłodzą w chłodnicy (10), skropliny spływają do odbieralnika-rozdzielacza
(11).Temperaturę oparów wskazuje termometr T1.
Woda chłodząca, czerpana z sieci wodociągowej,
przepływa kolejno przez połączone w szereg chłodnice (10) i (6). Wielkość
przepływu wody chłodzącej odczytuje się na liczniku wody (14) i rotametrze (12) i (w razie potrzeby)
dodatkowo reguluje kranem K1. Temperatury wody dopływającej i odpływającej
z układu chłodzenia odczytuje się, odpowiednio, na termometrach T2 i T3.
Energia prądu elektrycznego zasilającego
kociołek, ultratermostat i pompę perystaltyczna jest rejestrowana przez
licznik kilowatogodzin (13). Poszczególne odbiorniki energii elektrycznej
mogą być odłączane od obwodu pomiarowego wyłącznikami (14)
WYKONANIE ĆWICZENIA
I. Uruchomienie procesu:
W celu uruchomienia procesu należy wykonać kolejno następujące czynności wstępne:
1. nastawić termostat na temperaturę 980 C (w obecności asystenta), włączyć obieg wody grzejnej;
2. nalać surowiec do cylindra (1), wprowadzić do niego wężyk dozujący pompy perystaltycznej ;
3. podpompować surowiec pompą perystaltyczną do szczytu podgrzewacza (3);
4. uzupełnić ilość surowca w cylindrze (1) do objętości 1 l;
5. włączyć przepływ wodociągowej wody chłodzącej i ustalić go, według wskazań rotametru (12), na poziomie podanym przez asystenta;
6. dołączyć do aparatury zbiornik cieczy przeparowanej (7);
7. ustawić docisk i szybkość obrotów pompy perystaltycznej według wskazań asystenta.
8. po osiągnięciu przez wodę w termostacie temperatury ok. 850 C, włączyć wtyczką(14) ogrzewanie kociołka parowego (8),
II. Pomiary wstępne
Pomiar parametrów procesu zaczyna się z chwilą ukazania się pierwszej rosy skroplin w chłodnicy (10) i obejmuje dalsze czynności.
1. Podczas pomiarów należy:
- uzupełniać wodę w kociołku parowym dozując ją ostrożnie ze zbiornika (9), tak żeby nie przerywając wrzenia utrzymać poziom wody w kociołku w pobliżu krawędzi płaszcza grzejnego;
- utrzymywać zadany przepływ wody chłodzącej, korygując w miarę potrzeby lokalne wahania ciśnienia w sieci wodociągowej.
2. Po rozpoczęciu skraplania w chłodnicy należy:
- włączyć zegar i pompę perystaltyczną tłoczącą surowiec,
- zanotować stan licznika wody chłodzącej.
3. Pomiary parametrów procesu (temperatury wody chłodzącej na wlocie i wylocie; objętości surowca, produktu przeparowanego, destylatu, frakcji wodnej i frakcji organicznej destylatu) prowadzi się co 10 minut, zapisując wyniki w protokóle.
4. Pomiary prowadzi się dla trzech szybkości dozowania surowca (podanych przez asystenta).
5. Szybkość dozowania zmienia się po uzyskaniu powtarzalnych parametrów procesu (po czterech, pięciu pomiarach) po konsultacji z asystentem.
6. Na podstawie analizy parametrów procesu należy ocenić przy jakiej szybkość dozowania surówki cały zawarty w niej cykloheksanon przechodzi do destylatu oraz przeprowadzić przeparowanie produktu otrzymanego przy tej szybkości.
O prawidłowym wyborze szybkości dozowania surówki świadczy nieobecność frakcji organicznej (cykloheksanonu) w destylacie.
III. Pomiar właściwy:
1. Przed pomiarem należy:
- zważyć zbiorniki (cylindry) na surowiec oraz produkt przeparowany;
- wlać do cylindra (1) 1 litr surowca, wprowadzić do niego wężyk dozujący pompy perystaltycznej;
- podpompować surowiec pompą perystaltyczną do szczytu podgrzewacza (3);
- uzupełnić ilość surowca w cylindrze (1) do objętości 1 l;
- dołączyć do aparatury zbiornik cieczy przeparowanej (7);
- ustawić właściwą szybkość dozowania surówki (szybkość obrotów pompy perystaltycznej);
- włączyć termostat, po osiągnięciu przez wodę w termostacie temperatury ok. 85oC,
- włączyć wtyczką (14) ogrzewanie kociołka parowego (8).
2. Podczas pomiarów należy:
- uzupełniać wodę w kociołku parowym dozując ją ostrożnie ze zbiornika (9), tak żeby nie przerywając wrzenia utrzymać poziom wody w kociołku w pobliżu krawędzi płaszcza grzejnego;
- utrzymywać zadany przepływ wody chłodzącej, korygując w miarę potrzeby lokalne wahania ciśnienia w sieci wodociągowej.
3. Po rozpoczęciu skraplania w chłodnicy należy:
- włączyć zegar i pompę perystaltyczną tłoczącą surowiec;
- przez 15 minut prowadzić przeparowanie wstępne;
- po 15 minutach wyłączyć pompę perystaltyczną,;
- uzupełnić ilość surowca w cylindrze (1) do objętości 1 l, zważyć ilość surowca;
- wprowadzić do cylindra z surowcem wężyk dozujący pompy perystaltycznej;
- ciecz przeparowaną i destylat zlać do zlewek;
- uruchomić pompę perystaltyczną i włączyć zegar oraz zanotować stany liczników energii elektrycznej i wody chłodzącej (na ile się da jednocześnie);
- prowadzić pomiary w stanie stacjonarnym przez godzinę.
4. W trakcie pomiarów należy:
- notować co 10 minut parametry procesu (temperaturę w głowicy - T 1, temperatury wody chłodzącej na wlocie - T 2 i wylocie -T 1; objętości surowca, produktu przeparowanego, destylatu, frakcji wodnej i frakcji organicznej destylatu),
wyniki zapisywać na bieżąco w protokóle.
- po upływie 1 godziny wyłączyć termostat, pompę perystaltyczną oraz kociołek, zanotować stany liczników wody chłodzącej (natychmiast) i energii elektrycznej oraz objętości surowca, produktu przeparowanego i ostatniej porcji destylatu;
- zważyć pozostały surowiec, otrzymany produkt przeparowany oraz połączone frakcje wodną i organiczną destylatu.
5. Po pomiarze, w celu zmierzenia energii zużywanej przez pompy (perystaltyczna i w termostacie) na transport cieczy, należy:
- napełnić cylinder (1) jednym litrem wody,
- zanotować stan licznika kWh (13),
- włączyć (możliwie jednocześnie) pompę perystaltyczna i termostat (5) nastawiony na obieg bez ogrzewania oraz zegar;
- po upływie 1 godziny wyłączyć te urządzenia i ponownie zanotować stan licznika kWh oraz odnotować objętość wody odpompowanej z cylindra.
6. W czasie trwania pomiaru energii zużywanej przez pompy (perystaltyczna i w termostacie) na transport cieczy, należy oznaczyć stężenie kwasu cytrynowego w surowcu oraz produkcie przeparowanym (metoda podana w Załączniku 1).
7. Wszystkie wyniki bezpośrednich pomiarów zapisać w protokóle otrzymanym od asystenta.
Opracowanie wyników i opis cwiczenia.
Wyniki ćwiczenia składa się do zaliczenia
w postaci pisemnego sprawozdania sporządzonego wg. wzoru wywieszonego w
gablotce, patrz: Wzór
sprawozdania
Opracowanie wyników powinno obejmować:
1. bilans masowy i energetyzcny dla stanu stacjonarnego (wraz z obliczeniami poszczególnych pozycji); wyniki należy podać w postaci tabelarycznej z wyszczególnieniem w tabelach także procentowych udziałów poszczególnych pozycji w bilansie;
2. jednostkowe wskaźniki (na 1kg surowca) zużycia pary (kg), energii elektrycznej (kJ) i wody chłodzącej (m3).
Protokół z bezpośrednimi wynikami należy
załączyć do opisu.
W przypadku wykorzystania w obliczeniach
danych literaturowych należy podać ich źródło.
Opis można przesyłać pocztą elektroniczną
w formacie edytora MSWord97 (*.RTF lub *.DOC) jako plik załącznika
na adres: mmusialik@chem.uw.edu.pl
Można również przekazywać prowadzącemu
na dyskietce, w formie wydruku komputerowego lub czytelnego rękopisu.
Załącznik 1. Oznaczanie kwasu cytrynowego
Oznaczenie wykonuje się przez miareczkowanie
kwasu w próbce mianowanym roztworem NaOH wobec fenoloftaleiny.
Do kolby miarowej na 100 ml należy
odmierzyć pipetą 3 ml badanego roztworu, zważyć, rozcieńczyć do kreski
wodą destylowaną. Pobrać pipeta dwie próbki po 20 ml roztworu, rozcieńczyć
je 100 ml wody destylowanej i miareczkować wobec fenoloftaleiny 0,1 m roztworem
NaOH. W przypadku rozbieżnych wyników wykonać trzecią próbkę
Wynik oblicza się według wzoru :
X = (V. n. 6.4043) / 0,2 a
gdzie: X - zawartość (bezwodnego) kwasu
cytrynowego w próbce, w % masowych,
V - objętość w cm3 oraz n - miano roztworu NaOH,
a - naważka badanej próbki w gramach.
Załącznik 2. Wybrane właściwości fizykochemiczne
badanych substancji.
Współmieszalność cykloheksanonu i
wody. Stężenia roztworów nasyconych w % mas.
T[K] |
cykloheksanon w wodzie |
woda w cykloheksanonie |
293 |
5.85 |
9.91 |
308 |
6.21 |
8.33 |
323 |
6.98 |
7.47 |
|