UNIWERSYTET WARSZAWSKI WYDZIAŁ CHEMII
ZAKŁAD DYDAKTYCZNY TECHNOLOGII CHEMICZNEJ


KRAKING KATALITYCZNY

INSTRUKCJA ĆWICZENIA Nr 6


Opracowała dr inż. Jadwiga Skupińska


fot. Joanna Kaczyńska-Walczak

Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z procesem krakingu katalitycznego w skali laboratoryjnej na modelowym węglowodorze alifatycznym. 

W ramach ćwiczenia bada się zmianę aktywności katalizatorów w funkcji czasu, stopień koksowania surowca, wpływ temperatury i szybkości przepływu substratów na wydajność i jakość produktu. Reakcję krakingu prowadzi się kolejno używając granulatu Al2O3 i zeolitu 13X jako katalizatorów.

Opis ćwiczenia.

Reakcja krakingu katalitycznego przeprowadzana jest w bliźniaczych przepływowych reaktorach kwarcowych z nieruchomymi złożami katalizatorów. Schemat aparatury przedstawiono na rysunku I.


Rysunek 1. Schemat aparatury do krakingu katalitycznego

A,B,C,D,E,F - krany; 1 - przepływowy reaktor kwarcowy z warstwa katalizatora; 2 - piec grzejny; 3 - termopara; 4 - pompa infuzyjna; 5 - pompka powietrzna; 6 - biureta gazowa; 7 - gazomierz; 8 - chłodnica wodna; 9 - odbieralnik; 10 - dopalacz CO ===> CO2 ; 11 - wskaźnik i regulator temperatury w reaktorze; 12 - łaźnia chłodząca; 13 - wylot gazów poreakcyjnych wypalania węgla na katalizatorze; 14 - butla z azotem lub argonem; 15 - wymrażalnik; 16 - płuczka olejowa; 17 - wylot gazów do kanału wentylacyjnego.




Reaktor (1) umieszczony jest w piecu rurowym z nawiniętą spiralą grzejną (2). Surowiec dozowany jest za pomocą pompy infuzyjnej zaopatrzonej w szklaną strzykawkę (4). Objętościową szybkość przepływu surowca ustawia na pompie infuzyjnej pokrętłami % S. Nastawy pompy (% S) określa się korzystając z dołączonego wykresu charakterystyki pompy.

Produkty reakcji opuszczające reaktor (1) schładzane są w chłodnicy (8) i dodatkowo w wymrażalniku (15) i zbierane w odbieralniku (9).

Pozostałe produkty gazowe kierowane są przez kran “B” i biuretę gazową (6) do gazomierza (7).

Po zakończeniu dozowania surowca układ katalityczny płukany jest gazem obojętnym ( N2 lub Ar). W tym celu łączy się butlę z gazem (14) poprzez odpowiednio ustawione krany “G” i “A” z reaktorem (1). 

Następnie wypalany jest koks, który osadza się na katalizatorze podczas reakcji krakingu. Wypalanie koksu prowadzi się w 600oC w strumieniu powietrza dozowanego pompką powietrzną (5). Przebiega wówczas reakcja:

3C + 2O2 ===> 2CO + CO2. Mieszanina CO i CO2 kierowana jest do dopalacza (10) gdzie tlenek węgla utleniany jest do CO2 na katalizatorze, którym jest metaliczna miedź. 

CO2 opuszczający dopalacz kierowany jest przewodem (13) do absorbera wypełnionego roztworem NaOH. W wyniku absorpcji CO2 w roztworze NaOH powstaje Na2CO3. Zawartość Na2CO3 w ługu oznacza się metodą Wardena miareczkując badany roztwór kolejno wobec fenoloftaleiny i oranżu metylowego roztworem HCl.

Pierwsze miareczkowanie wykonuje się wobec fenoloftaleiny do odbarwienia się roztworu. Odmiareczkowuje się przy tym cała ilość NaOH i połowa węglanu (węglan przechodzi w kwaśny węglan):

Na2CO3 + HCl ===> NaHCO3 + HCl ph = 8.3

Następnie dodaje się do badanego roztworu oranżu metylowego i miareczkuje roztworem HCl do pierwszej zmiany barwy wskaźnika. Zachodzi wówczas reakcja:

NaHCO3 + HCl ===> NaCl + H2O + CO2

Jeśli na pierwsze miareczkowanie wobec fenoloftaleiny schodzi a [ml] HCl , na drugie wobec oranż metylowego b [ml] , to zawartość Na2CO3 w NaOH można policzyć według wzoru:

X = 2b N 0.053

N - normalność HCl

0.053 - milirównoważnik Na2CO3       [g]
 
 

I. Przygotowanie układu do reakcji.

Uwaga: wszystkie czynności wykonujemy w strumieniu azotu lub argonu.

- Płukanie układu reakcyjnego (rys.1) gazem obojętnym.

Połączyć butlę z gazem przez krany “G” i “A”, reaktor (1), chłodnicę (8), 

wymrażalnik (15), płuczkę (16), kran “B” i kran “F” z wylotem gazów do szybu 

wentylacyjnego (17). Po sprawdzeniu ustawienia kranów A, B, F i G odkręcić 

butlę z gazem. 

- Włączyć grzanie pieca (temp. podaje asystent). 

- Zważyć odbieralnik (9).

- Połączyć odbieralnik z chłodnicą (8).

- Włączyć przepływ wody w chłodnicy.

- Wstawić odbieralnik do łaźni chłodzącej (stały CO2).

- Strzykawkę napełnioną substratem umieścić w pompie.

- Nastawić pompę dozującą na odpowiedni przepływ.

- Odciąć strumień gazu obojętnego odpowiednio ustawiając kran “G”.

- Ustawić krany B, D i E tak aby połączyć reaktor (1) z gazomierzem (7). 

- W nasadce reaktora (1) umieścić igłę strzykawki dozującej surowiec.

II. Przeprowadzenie krakingu.

- Włączyć pompę dozującą substrat, zanotować czas rozpoczęcia reakcji i stan licznika gazomierza.

Po zakończeniu dozowania substratu wyłączyć pompę (4) i usunąć łaźnię chłodzącą (12).

- Odczytać czas trwania reakcji i stan licznika gazomierza.

- Zamknąć krany E i D.

- Podłączyć butlę z Ar do reaktora (1) aby wypłukać gazy ze złoża ustawiając 

odpowiednio krany G, A, B i F. Płukanie złoża prowadzić 10 min.

- Zdjąć odbieralnik (9) i założyć pustą kolbkę.

- Zważyć odbieralnik z produktami reakcji.

- Metodą chromatografii gazowej przeprowadzić analizę otrzymanych produktów 

ciekłych i gazowych.

III. Wypalanie koksu.


- Odciąć dopływ gazu obojętnego do reaktora (1) kranem “G”.

- Połączyć wylot dopalacza z absorberem CO2.

- Absorber napełnić 300 ml 0.1N roztworu NaOH.

- Ustawić krany A, B, C i F w położeniach zapewniających przepływ powietrza 

przez reaktor (1) do dopalacza (10) i dalej do absorbera. 

- Włączyć pompkę powietrzną (5).

- Podnieść temperaturę w reaktorze (1) do 600oC.

- Wypalanie koksu prowadzimy 1 h.

- Po zakończeniu wydzielania się CO2 wyłączyć grzanie pieca i pompkę powietrzną.

- Oznaczyć ilości wydzielonego CO2.

UWAGA: Jeżeli po zakończeniu krakingu w reaktorze (1) nie przewiduje się prowadzenia reakcji w reaktorze (2) zamknąć zawór na butli (14) przed rozpoczęciem wypalania koksu. 
 
 

Dane uzyskane z przeprowadzonego krakingu:

Surowiec - dodekan ( C12H26 )

Ilość surowca użytego do krakingu ...............................

Temperatura reakcji ..............

Ilość katalizatora 4.4 g sit molekularnych 13X

Czas krakingu ....................

Objętość i skład produktów gazowych ............................

Masa i skład produktów ciekłych .....................................
 
 

IV. Analiza ciekłych produktów krakingu katalitycznego.

Gazowe i ciekłe produkty krakingu analizuje się metodą chromatografii gazowej na aparacie HP. Stosuje się kolumnę kapilarną (30.0 m x 320 mm x 0.25 mm) typu HP 19091J-413 wypełnioną 5% fenylo-metylo siloksanem .

Warunki pracy chromatografu:

- Temperatura pieca 50oC

- Ciśnienie na wejściu komory nastrzykowej 85 kPa

- Temperatura " " 240oC

- Przepływ gazu nośnego (Ar) 27.0 ml/min

- Parametry pracy detektora płomieniowo-jonizacyjnego:

- Przepływ wodoru 30 ml/min

- Przepływ powietrza 350 ml/min
 
 

V. Oznaczenie ilości koksu osadzonego na katalizatorze.

Należy wykonać następujące czynności:

Płuczkę (13) odłączyć od układu. Przelać roztwór do kolby miarowej i dopełnić do kreski wodą destylowaną. 

Wykonać miareczkowanie według podanego niżej przepisu:.

Odmierzyć do erlenmayerki 10 ml roztworu z kolby i ochłodzić w lodzie z NaCl.

Dodać do roztworu 2 krople fenoloftaleiny i rozpocząć miareczkowanie 0.1N HCl.

Uwaga! Miareczkowanie należy prowadzić bardzo powoli, mieszając roztwór i przez cały czas chłodząc go w lodzie z NaCl. Koniec biurety powinien znajdować się jak najbliżej powierzchni roztworu. 

Po odbarwieniu roztworu odczytać objętość kwasu - a  [ml]. Dodać do roztworu 2 krople oranżu metylowego (żółte zabarwienie roztworu) i miareczkować roztworem HCl do zmiany barwy na kolor pomarańczowy. Odczytać objętość kwasu - b [ml].

Uwaga! Ta część miareczkowania powinna być przeprowadzona bardzo powoli - należy dodawać po kropli kwasu, chłodząc miareczkowany roztwór i mieszając.

Obliczyć ilość koksu osadzonego na katalizatorze w sposób następujący:

Zawartość Na2CO3 w NaOH jest równa :

X = 2b N 0.053 30

a następnie obliczyć zawartość węgla w węglanie. 

Opracowanie wyników.

Dla obydwu reaktorów:
  1. Obliczyć ilość koksu osadzonego na katalizatorze.
  2. Wykonać bilans materiałowy przeprowadzonych reakcji krakingu z wykresem Sankey’a.
  3. Opisać otrzymane chromatogramy.
  4. Przedyskutować otrzymane wyniki.
Porównać efektywność zastosowanych katalizatorów.




Arkusz wyników

 
Powrót
Na górę