Wodór jest obecnie rozważany jako jeden z najbardziej obiecujących nośników energii (nietoksyczny, łatwo dostępny) a układy metaliczne zdolne do jego pochłaniania mogą być zastosowane do bezpiecznego i wydajnego magazynowania tego pierwiastka. Dla wszystkich metali lub stopów o takich właściwościach układ pallad-wodór pozostaje układem modelowym, którego badanie pozwalają na lepsze zrozumienie zjawiska absorpcji wodoru w ciałach stałych.
Dzięki opracowanej oryginalnej metodyce elektrod o ograniczonej objętości (LVE- Limited Volume Electrodes), tj. elektrod w postaci cienkich warstw metalu/stopu chłonącego wodór osadzonych na podłożu przewodzącym, udało się zaobserwować dotychczas nieznane i nieopisane w literaturze procesy związane z sorpcją i utlenianiem wodoru. W badaniach obok stosowanych technik elektrochemicznych są wykorzystywane „in situ” inne metody, głównie elektrochemiczna mikrowaga kwarcowa.
Zbadana została elektrosorpcja wodoru w palladzie i jego dwu- i trójskładnikowych stopach z takimi metalami jak Ni, Pt, Au, Ag, Cu, Rh i Ru. Określono wpływ struktury i składu stopu na przebieg sorpcji i desorpcji wodoru. Za pomocą metody LVE udowodniono doświadczalnie istnienie odrębnej fazy wodoru podpowierzchniowego, obok znanych wcześniej faz alfa i beta. M.in. w Pracowni został odkryty nowy efekt, polegający na tym, że podczas elektrochemicznego utleniania zaabsorbowanego w metalu wodoru gaz ten częściowo (w zależności od warunków eksperymentów) opuszcza absorber w postaci cząsteczkowej. Zaproponowano mechanizm absorpcji i desorpcji wodoru z palladu i jego stopów. Zbadano wpływ temperatury na elektrochemcizną absorpcję wodoru w Pd i niektóych jego stopach oraz wyznaczono parametry termodynamiczne procesów absorpcji i desorpcji wodoru w warunkach elektrochemicznych.
Uzyskane rezultaty są wykorzystywane przez inne ośrodki jako odnośniki przy weryfikacji modeli teoretycznych. Metoda LVE została w literaturze określona jako przełomowa w badaniach elektrosorpcji wodoru w metalach.