Jesteśmy już Gimnazjum nr 1 im. Jerzego Brauna. Piękna i wzruszająca uroczystość zapisze się w kronikach szkoły. Piosenki harcerskie autorstwa naszego Patrona bardzo się podobały, także naszym gościom z rodziny Jerzego Brauna - prof. Kazimierzowi i Juliuszowi Braunom - Bratankom. Pani dr Maria Żychowska która "odkryła" Jerzego Brauna dla młodzieży, napisała o Nim książkę, obiecała ,że za kilka dni ukaże się zbiorek "Nasze harce" z tekstami i nutami piosenek harcerskich Jerzego Brauna. Ja w końcu dotarłam także do tego zbiorku - dzięki informacjom p. dr Żychowskiej, a był on w publicznej bibliotece oddalonej od mojej szkoły o ..... 100 m.! ( posiadali egzemplarz podarowany przez dr Żychowską z własnych zbiorów). Miałam się nie przyznać do tego, zważywszy ze sprawiłam Panu trochę kłopotu, ale sądząc z Pańskich fascynacji harcerstwem - wierzę, że był to kłopot niezbyt przykry, a także okazja do nawiązania miłej znajomości (mam nadzieję).
Zdjęcia wkrótce - serdecznie pozdrawiam.

Bogumiła

05.06.2003

13. Andrzej Golimont

Drobne sprostowanie: "Świat Młodych" ukazywał się 3 razy w tygodniu: we wtorki (winieta niebieska), czwartki (zielona) i soboty (czerwona).

A poza tym szalenie interesująca strona.

Czuwaj

Andrzej Golimont phm

(rzecznik prasowy GK ZHP w czasie naczelnikowania hm Krzysztofa Grzebyka)

14. ZofiaTurowiecka

Panie Adamie, wysyłam 2 fotki z obozu harcerskiego. Byłam tam z rodzicami odwiedzić siostrę i brata. Na pierwszej jestem z moim bratem (Wojtkiem Chrzanowskim), a na drugiej od prawej stoi moja mama (Józefa Chrzanowska), ja - mała dziewczynka, nie znam nazwiska Pani, która stoi obok mnie (spróbuję się dowiedzieć), dalej mój brat, następnie Pan Wieciński i jego córka Maryna, nie wiem też, kim jest ta dziewcznka w harcerskim fartuchu. Zdjęcia robił mój tata (Aleksander Chrzanowski).
Strasznie zazdrościłam mojemu rodzeństwu, że mogą pojechać na obóz. Wielkie wrażenie zrobiły na mnie wszystkie budowle harcerskie - brama, budka strażnicza i totemy przed namiotami. ( ... )

Pozdrawiam, Zofia Turowiecka

---

15. Jarosław St. Włodarczyk, Przasnysz

Czytałem fragment Pana wspomnień harcerskich w książce "85 lat na szklaku wielkiej przygody" . Według wskazań podanych w książce chciałem "ściągnąć" ze strony internetowej cały tekst, lecz okazało się to niemożliwe. "Z pewną nieśmiałością" proszę o przesłanie tekstu na moją skrzynkę. Czytając tylko fragment tekstu (bez przylizywania) widać, że otrzymał Pan dar Boży "lekkie pióro" (warto było zgubić wieczne na poczet tego...) Gratuluję.

Z poważaniem, Jarosław St. Włodarczyk

23.07.2003

---

16. Mariusz Bondarczuk, Przasnysz

Adasiu,

Grzebiąc w starych fotografiach znalazłem zdjęcie z obozu harcerskiego, na którym byliśmy. Pochodzi ono z Osłonina nad Zatoką Pucką, o ile się nie mylę i dobrze pamiętam. Zostawiam Tobie rozszyfrowanie tego znaleziska.

Pozdrawiam, Mariusz

16.09.2003

---

17. Alina Lewandowska, Gdańsk

Adamie!

Jak już wiesz dzisiaj odebrałam późnym popołudniem swoje cacko. Przyjechałam do domu po 19-tej. Nic nie byłoby w tym nadzwyczajnego, ale zamiast czytania książki pojazdu i zapoznawania się z nową deską rozdzielczą i innymi ciekawostkami, czytałam Twoją kronikę!!!!!

Właśnie dzisiaj natknęłam się na czterodniowy biwak i na Osłonino, gdzie również byłam. Mam bardzo ciekawe wspomnienia z tamtych dni i w następnym liście pewnie będziesz ze mnie wył ze śmiechu. Powiem krótko. Na biwaku, to ja pracowałam w kuchni i zrobiłam na obiad za "luźną" zacierkę do grochówki, a w Osłoninie miałam założone 6 szwów na lewym udzie. Podobnie jak Twoja koleżanka Ela, pewnego popołudnia kulałam się z górki, na dodatek z wbitą zardzewiałą puszką po konserwach.

Z tymi damsko-męskimi fascynacjami w Osłoninie, to musze Cię poprzeć. Ja też właśnie wtedy dowiedziałam się po co jest na niebie księżyc! (...)

Adam, (...) jak Ty to wszystko spamiętałeś? Te wyprawy do Pucka pociągiem. Przypominam sobie teraz te wyprawy, bilety........ Koniecznie muszę Ci tez opowiedzieć, jak to w naszej drużynie harcerskiej mieliśmy grupę, która przygotowywała występy dla staruszków mieszkających na Rudzie. Chodziliśmy od pokoju do pokoju i rozweselaliśmy mieszkańców. Ja - pamiętam - grałam już wtedy na akordeonie i mam na to dowody. Druhna drużynowa zrobiła nam zdjęcie przed biurem hufca na Rynku. O Boże, Adamie jesteś niezwykły, że nad tym wszystkim pracujesz. Chyba dzisiejsze moje wilgotne oczy przy czytaniu są dla Ciebie zapłatą za tę niezwykłą pracę. Tylko czy Ty się o wszystkich wspomnieniowych łezkach dowiesz?

Ala

12.01.2004

Więcej wspomnień - tu kliknij

Galeria fotografii Aliny i Reginy

---

18. Regina Czernohorska, Warszawa

Cześć :)

Przeczytałam wspomnienia harcerskie z Muszyny. Ja też pamiętam taki powrót - z kina, z filmu "Rio Bravo". Waldek Liszewski szedł na czele z lampą pożyczoną od gospodarza, a za nim same dziewczyny z duszą na ramieniu. Pędziliśmy przez góry, jakby nas kupa bandziorów goniła. To było przeżycie!

W Muszynie była cukiernia, w której kupowaliśmy ptysie z różowym kremem. Chodziliśmy je jeść za granicę, do Czechosłowacji. Puszczał nas pogranicznik na dworcu. Kości z zębami również pamiętam, a także groch z wędzonką w puszkach na kolację, po którym namioty się podnosiły.

Kiedyś w Krynicy idąc z Waldkiem spotkaliśmy Hannę Skarżankę. Poszliśmy za nią aż do willi "Patria" i nawet weszliśmy do restauracji.

Nie oddam za to ręki, ale w Muszynie nie było chyba Hanki i Grażyny Borkowskich. Z Grażyną przyjaźniłam się, ale nie pamiętam jej na obozie. Za to pamiętam - była Lulka Grabowska, Zosia Pydyńska, Krysia Czarzasta. Ale pamięć bywa zawodna.

Już na początku lat 90-tych byłam w tej okolicy z mężem - wygodnie, samochodem. Wszystko wydawało się inne, nie takie tajemnicze i ciekawe jak wtedy. Tak jak piszesz, nie znaliśmy gór, a właściwie mało kto znał inne tereny poza okolicami Przasnysza. To były zupełnie inne czasy, ale wspaniałe, bo byliśmy niewinni i młodzi. Wszystko było pierwszy raz, a teraz jesteśmy zblazowani dostępem do wszelkich dóbr, no może brak funduszy nas powstrzymuje.

Gdy chcę oderwać się od codzienności, wchodzę na te Twoje wspomnieniowe strony i jest mi dobrze. Wspomnienia zmuszają do gimnastyki umysłowej, więc skleroza będzie się wolniej rozwijać. Pisz dalej, a powstanie z tego kronika naszej młodości.

Pozdrawiam, Renia

05.02.2004
12.02.2004

---

19. W DUECIE
Regina Czernohorska, Warszawa - Waldemar Liszewski, Gdańsk

---

Hej Renia, Pamiętam nasze wypady do Krynicy, a były one częste. Tak częste, że aż się zastanawiam skąd ten luz i swoboda na zorganizowanym obozie harcerskim? Musieliśmy pełnić jakiej funkcje, bądź specjalne misje! Krynicą byłem od początku urzeczony! Dom Zdrojowy, Bulwary Dietla, Park Zdrojowy, Pijalnia, Góra Parkowa z kolejką na szczyt, z której podziwiać można było słynny tor saneczkowy na stoku, no i piękne widoki z okien restauracji - to wszystko urzekało! Chyba wszyscy wiedzieliśmy, że Krynica słynie nie tylko ze swych zdrojów, ale również i przede wszystkim z faktu, że tutaj właśnie Wielki Kiepura ma swoją PATRIĘ. I postanowiliśmy ją zobaczyć i zwiedzić, by pooddychać atmosferą tamtych lat! I kiedy skręcaliśmy drogą na Chylicz - zobaczyliśmy Hannę Skarzankę.

- "Tak wielka gwiazda musi iść do Patrii" - powiedzieliśmy, i - za nią!

Pamiętam jeszcze, że weszliśmy do środka i ... I nie pamiętam, co było dalej, może to był homar, może tylko pół mielonego?!... Nie wiem nawet, kto był ze mną! Pamiętam, ze był piękny, słoneczny dzień.

Waldi

---

Czy pamiętasz nasze spotkanie Skarżanki w Krynicy? Weszliśmy za nią do restauracji w Patrii. Kelnerka przyszła po zamówienie, a Ty - prawie jakbyś zamawiał homara:

- "Prosimy o mielony na dwóch talerzach."

Mieliśmy razem 7 zł. Przyniosła nam dwie porcje, a kotlet był przekrojony na pół i usmażoną stroną do góry. Czy Ty to pamiętasz?

Renia

---

Wracaliśmy trochę zmęczeni zwiedzaniem całej Krynicy. Skierowaliśmy się w stronę Domu Zdrojowego, by ugasić pragnienie i odpocząć na ławeczkach. Ale jak tu odpocząć? Tyle ludzi i ławeczki zajęte! Tłumy kuracjuszy, rozstawione straganiki z pamiątkami, a pomiędzy nimi przycupnięci malarze i pseudomalarze ze swoimi sztalugami, bądź tylko z blokami rysunkowymi.

Wówczas uwagę nasza zwrócił jeden siedzący człowieczyna, obłożony papierami, obstawiony obrazkami - rysował! Rysował swoje ptaszki, ludziki, domki. Próbowaliśmy zamienić z nim kilka słów, ale niestety! Ludzie tutejsi mówili, ze to biedny, ułomny Nikifor. Mogliśmy kupić od niego za grosze - drobne malowidełka, ale ani mnie, ani innym nie było to w głowie. Wielka szkoda! Bo to był Wielki Nikifor Krynicki, o czym dowiedzieliśmy się po latach i którego wielką sztukę naiwną zaczął doceniać świat! Z powyższego widać, że Krynica - to nasze wielkie spotkanie z wielką sztuka filmową - Skarżanka i światową sztuką naiwną - Nikifor.(...)

Waldi

19.02.2004

---

20. Witam!

Będąc u mamy w Przasnyszu (Marii Rzeplińskiej) na jej imieninach i przeglądając internet w poszukiwaniu informacji o harcerstwie trafiliśmy na Pana stronę.

Byłem na kilku obozach. Nad jeziorem w Muszakach , w Osłoninie nad zatoka Pucką. Pamiętam jak tam lało, przeniesiono najmłodszych w końcu do szkoły.

Będąc ostatnio w Dębkach podjechałem do Osłonina , ale jest smutno i biednie. Jedyna enklawa to zamek w Rzucewie, niedostępny cenowo dla przeciętnego Polaka.

Pozdrawiam
Andrzej Rzepliński

07.10.2004

---

21. Mariusz Bondarczuk

Zajrzałem z przyjemnością znowu na stronę z opisem Twojej / naszej podróży stateczkiem do Gdańska. Strona i załączniki pięknie się rozrosły w ogromną opowieść z tyloma detalami i odnośnikami.

To moje niedoszłe skąpanie, którego efektem byłby pewnie brak tego e-maila, to rownież wina fatalnej opieki wychowawców obozowych, którzy zajęci piciem i balangą, zostawili dzieciaki na pokładzie swojemu losowi. No i - mój Boże - dziwne to, ale być może życie zawdzięczam przasnyskiemu łobuziakowi, który za ten dobry uczynek grzeje się teraz światłością wiekuistą. Nie wiem czy dożył dwudziestki. Sam znalazł śmierć w wodzie.

A dzięki Internetowi opisywanie historii, zawarowane do niedawna dla profesonalistów, zostało zawładnięte przez tzw. szeroką publiczność - świadków, którzy dokładają nowe elementy do tej wielkiej układanki. Jakie wspaniałe czasy!

Pozdrawiam
Mariusz

17.03.2005

---

22. Mariusz Bondarczuk

Adasiu, Znalazłem dwa zdjęcia Stanisława Małkowskiego. Może już je masz, a może nie. Nie wiem, skąd są. Pozdrawiam Mariusz Powiększ Z Osłonina! A.M.

25.03.2005

---

23. Piotr Łopuszański

Szanowny Panie!

Obejrzałem Pańską stronę internetową i pragnę wyjaśnić kwestię ukazywania się "Świata Młodych", na którym również się wychowałem. Pamiętał Pan dobrze: ukazywał się on w latach pięćdziesiątych dwa razy w tygodniu. Niedawno wertowałem roczniki tego pisma. "Ś.M." ukazywał się we wtorki i piątki i był czarno-biały. W 1974 roku zmienił szatę graficzną, stał się pismem kolorowym i zaczął ukazywać się trzy razy w tygodniu: we wtorki, czwartki i soboty. Zatem warto przywrócić pierwotny zapis, ewentualnie dodać powyższe informacje.

Pozdrawiam
Piotr Łopuszański
peterpin@wp.pl

01.06.2005

---

24. Marek Kaniewski

Witam,

Jestem kolekcjonerem i zbieram stare powojenne czasopisma harcerskie z lat 1945-1989 takie jak np. "Świat Przygody", "Na Tropie", "Na Przełaj" "Świat Młodych" itp.
Będę bardzo wdzięczny za informacje, gdzie ewentualnie mógłbym pozyskać te czasopisma i uzupełnić swoją kolekcję. Poszukuję pojedyńczych egzemplarzy, szczególnie tych starszych z lat 50 i 60, a także całych roczników. Będę wdzięczny za jakąkolwiek informację na skrzynkę lub wskazanie osoby lub osób, które miałyby ww. czasopisma.

Pozdrawiam
Marek Kaniewski
mar_kan@op.pl

26.11.2005

---

25. Marek Gawel

Witam Pana !!!

Nazywam sie Marek Gawel.
Zwracam się z trochę nietypową prośbą. Jestem tym, o którym Waldemar Kontewicz pisze, iż razem stawialiśmy kopki siana.
Zamieszkuję obecnie w Austrii i od dłuższego czasu poszukuję kontaktu z Waldemarem. Czy mógłby mi Pan w tej nietypowej sprawie pomóc? Przepraszam za kłopot i z gory dziekuję.
Mój E-mail: m.gawel@ycn.com

Pozdrawiam serdecznie

14.03.2007

***

Witam Pana

Dziekuję serdecznie za pomoc, dzisiaj nareszcie po ok 14 latach zapomnienia otrzymałem pierwszy list od Waldka. Jestem Panu i Pańskim przyjaciołom niezmiernie wdzięczny.

Wszystkiego Dobrego.

Marek Gawel

16.03.2007

---

26. M. K.

Szanowny Panie,

Przeglądając strony internetowe, w których są jakiekolwiek wzmianki dotyczące mojego miasteczka (Pasym), natrafiłam na Pańskie zdjęcia i opowieści. Z wielką przyjemnością czyta się owe wspomnienia i opisy miejsc, które znam. (…)
Od kilku lat mieszkam za granicą, wkrótce wracam do kraju. Ów kilkuletni pobyt w innych krajach pokazał mi, że człowiek chyba zawsze będzie chciał wracać do swoich korzeni, do miejsc w których się wychował, które uczyły go świata. Wychowana na warmińsko - mazurskich łąkach i w lasach, nie odnajduję się za granicą (mimo iż i tu są łąki i lasy), sentyment oraz wspomnienia wręcz dręczą i bolą.
Z przyjemnością czyta się Pańskie wspomnienia. Mam 32 lata, uważam, ze świat zmienił się bardzo od czasu, gdy byłam nastolatką. Jestem ciekawa, jak na zmiany wokół nas ('świat' to może za wielkie słowo) zapatrują się wczesne pokolenia powojenne. Jak cudownie mieć wspomnienia. Czy będą je miały dzisiejsze dzieci, które wychowują się 'na siedząco' przed komputerem czy telewizorem podjadając niezdrowe jedzenie z pięknych opakowań.
To takie moje krótkie dywagacje wywołane przez Pańskie spisane wspomnienia.

Pozdrawiam serdecznie,
M. K.

28.11.2009

---

Harcerstwo	Mikołajki	Rejs	Osłonino	Ostróda
Muszyna	Pasym	Poczta do autora	Powrót	Czytelnicy piszą